Het was één van de grootste treinstations uit zijn tijd, maar tegenwoordig, 100 jaar later, ligt het Canfranc station er maar verlaten bij. Voor de geschiedenis gaan we terug naar het jaar 1904. Zowel Frankrijk als Spanje zien een mogelijkheid om beide landen per spoor en via de Pyreneeën te verbinden. De bouw begon vlak na een verdrag tussen beide landen en dat dit ooit voltooid is, wil heel wat zeggen over spoorwegbouw van die tijd. Men heeft er in totaal bijna 24 jaar over gedaan om de gehele route te bouwen, maar het station Canfranc is pas in de laatste 10 jaar gebouwd. Het station zelf is 240 meter lang, heeft 75 deuren en ruim 300 ramen en ondanks dat het nu verlaten is, heeft het toch veel meegemaakt in zo’n korte tijd.

Frankrijk en Spanje

De spoorweg werd aangelegd om een verbinding tussen de steden in Spanje en Toulouse en Bordeaux in Frankrijk te krijgen. Het station van Canfranc zou hiervoor het overstapstation worden. De treinen die vanuit Frankrijk Spanje binnenkwamen rijden konden niet verder dan dit station. Dit had te maken met de breedte van de rails die gebruikt werd door de Spanjaarden en de Fransen. Mede hierdoor werd dit station eigenlijk een grenspost. De ene helft was het Franse gedeelte en de andere helft Spaans. De reden waarom het station zo groot en lang is, had te maken met de ‘verwachte’ passagiers, bagage en goederen die hier langs zouden komen. Helaas is dit nooit zover gekomen. Na de opening in 1928, volgde er in 1929 de grote depressie. Hierdoor liep het al veel winst mis. In 1931 was er een grote brand op het station en in 1936 brak de Spaanse burgeroorlog uit. De tunnel die door de Pyreneeën liep werd zelfs dichtgemetseld door de Spanjaarden om een eventuele invasie van de Fransen tegen te gaan. Tijdens de Tweede Wereld Oorlog werd de tunnel weer geopend en weer deze door zowel de Duitsers als door de geallieerden gebruikt. Voornamelijk in het begin werden door deze spoorwegverbinding belangrijke figuren en joden uit Vichy-Frankrijk overgebracht naar het consulaat van de Engelsen. Later in de oorlog werd het station gebruikt voor de goud- en kunst transporten van de Duitsers. Ook werden er veel grondstoffen vervoerd die de Duitsers nodig hadden om wapens te kunnen maken. Aan het einde van de oorlog zijn via deze route veel Nazi’s gevlucht richting Zuid-Amerika.

Niet meer winstgevend

In het jaar 1948 kwam het passagierstransport weer op gang, maar het zou nooit een winstgevende route worden. Ondanks dat het niet echt winstgevend was, kon de spoorlijn toch overleven tot het tragische ongeluk in 1970. Er reed een goederentrein in de richting van Spanje, maar bij één van de bruggen in Frankrijk werkten de remmen niet. De trein stortte met brug en al de afgrond in. Gelukkig zijn hier geen doden bij gevallen. Dit ongeluk was de uiteindelijke reden voor de SNCF (Franse Spoorwegen) om de lijn te sluiten. De SNCF had al langer twijfels over de route vanwege het dure onderhoud en dit ongeluk was de druppel. De lijn werd gesloten en de route is sindsdien door geen enkele trein meer gereden. Het Canfranc station werd gesloten en niet meer gebruikt. Tegenwoordig komt er twee keer per dag weer een trein bij het station, maar het zal nooit meer stoppen bij het oude, prachtige gebouw. Een paar jaar terug waren er plannen om het station om te bouwen tot luxe hotel. De bouw hiervan zou rond 2013 begonnen zijn en het hotel zou d.m.v. een kabelbaan in verbinding staan met de skigebieden in de omgeving.

Urbex

Maar voor zover wij weten is er nog weinig gedaan met het oude stationsgebouw. Het is in de maanden juli en augustus te bezoeken onder leiding van een gids. Ook wordt het veel bezocht door urbex-fotografen en helaas ook vandalen.

Uitgelichte foto: © carmona rodriguez.cc – CC BY-SA 2.0