“Ik weet het niet meer,” beken ik schuldbewust aan Nick. We lopen nu al een uur door de onbekende straatjes en steegjes van Innsbruck. Het is koud en bewolkt en we hadden allang in het centrum moeten zijn. “Ik dacht echt dat ik het wist hoor!” roep ik. Nick trekt zijn wenkbrauw op. “Ik had ook beter moeten weten. Jij weet nooit de weg!” zegt hij lachend. Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik kan er zelf even niet om lachen. Een uur eerder had ik namelijk heel stoer verteld dat ik al vaker in Innsbruck was geweest en de weg naar het centrum wel wist. Nou, niet dus. Het ene straatje na het andere. Ze lijken allemaal op elkaar. Mierzoete pastel gekleurde huisjes en op elke hoek een bakker. Innsbruck is een stuk groter dan ik had gedacht…
Al après-skiënd naar Oostenrijk
Misschien kwam het wel door de avond daarvoor, dat ik het niet meer wist. Mijn hoofd voelde nog zwaar aan en ik was een beetje moe. Eigen schuld, dikke bult. Had ik maar niet aan de Jägermeister moeten gaan, après-skiënd tot ’s avonds laat. Maar wat was het leuk geweest. Foute muziek werd afgewisseld met top-40 muziek, de bar zat stampvol en de barmannen waren echte sfeermakers. En dat terwijl de trein richting Oostenrijk zoefde. Ja, ik zei trein. Ik zat namelijk in de bar van de Ski-trein, een nachttrein die net zoals de Alpen Expres richting de wintersport gaat. Na afloop dook ik mijn coupé in, klapte mijn bed uit en viel eigenlijk direct in slaap. De volgende ochtend werd ik wakker van het witte licht van de sneeuw en hadden de platte Nederlandse weilanden plaats gemaakt voor hoge, besneeuwde bergen. Zo eenvoudig ging het. Ik deed een dansje, dronk een drankje, viel in slaap en plotseling was ik in Oostenrijk. Heerlijk, zo een wintersporttrein.
Volg de rivier
Zo kwam het dus dat ik op een zaterdagochtend – nog niet helemaal helder – een verkeerde straat insloeg. Ik was al heel vaak in Innsbruck geweest en ik wist zeker dat we alleen maar rechtdoor hoefde te lopen. Dan zouden we vanzelf in het oude centrum terecht komen. Niet dus. Ergens hadden we vanaf het station toch naar rechts gemoeten en zo werd een wandeling van 10 minuten, dik een uur. Uiteindelijk vonden we (oké, vond Nick) de rivier de Inn, waarnaar de stad is vernoemd. We liepen een tijdje met de prachtige blauwe rivier mee en opeens veranderde de pastel kleurige huisjes in een wat meer middeleeuwse stijl. Nog steeds kleurrijk, nog steeds zoet, maar met meer karakter.
De brug over de Inn
Innsbruck betekent letterlijk de brug over de rivier de Inn. Vroeger was deze brug erg belangrijk voor de handel vanuit Italië en Zwitserland naar Duitsland en dankzij deze brug stikt Innsbruck van de mooie huizen en kastelen. De hoofdstad van Tirol is een historisch pareltje, met veel middeleeuwse gebouwen in de Altstadt. De meeste mensen kennen de stad van het ‘Goldenes Dachl’ of te wel het Gouden Dak. Dit dak werd in 1500 gebouwd door Maximiliaan I voor zijn bruiloft met Bianca Maria Sforza. De keizer en zijn vrouw gebruikte het dak om naar festivals, toernooien en andere evenementen te kunnen kijken. Het Gouden Dak vind je aan het plein van de oude stad en om dit plein heen vind je nog meer mooie gebouwen. Je kijkt je ogen uit! Naast mooie gebouwen zitten hier ook veel ambachtswinkeltjes waar je bijvoorbeeld typische Tiroolse spek kan halen. Ook kan je aan het plein heerlijk eten. Wij aten bij het Gasthaus Das Goldenes Dachl. Een beetje toeristisch gelegen, zo direct aan het plein en naast het Gouden Dak, maar je kunt er goed eten voor een prima prijsje. Zodra wij in een Duitssprekend gebied komen, moet meneer een schnitzel hebben. Het was dus ook geen verrassing dat hij nu ook weer voor een schnitzel met pommes ging. Ik at een overheerlijk speckknödelsuppe.
To do in Innsbruck:
- Loop langs het plein en bekijk alle schattige winkeltjes
- Beklim de Stadtturm (stadstoren) voor een fantastisch uitzicht over de stad
- Bezoek de St. Jakobs Kathedraal en dwaal door de kleine steegjes, poortjes en hofjes
- Loop daarna om het Hofburg (paleis) heen of ga er naar binnen
- Eet een heerlijke schnitzel en probeer een plaatselijk biertje
- Neem het treintje en de kabelbaan naar de Nordkette en geniet van het uitzicht
Nordkette
Vanaf het centrum van Innsbruck gaat er een treintje naar Hungerburg, een hoger gelegen deel van Innsbruck. Vanaf hier heb je al een fantastisch uitzicht over de stad, maar het is nog leuker om met de kabelbaan naar de Nordkette te gaan. De Nordkette is een bergketen van de Karwendel, met pieken van 2,637 meter boven de zeespiegel. Vanuit Hungerburg ben je zo in het skigebied van de Nordkette.
Wij verlieten het bewolkte Innsbruck en kwamen boven de wolken uit waardoor we een ongelooflijk zonnig skigebied betraden. Op de berg werd gebarbecued, er was een heuse iglobar en skiërs flitste langs ons heen. Het uitzicht was er prachtig. We gingen nog een station hoger om daar vervolgens in een panoramarestaurant een apfelstrudel en chocoladetaart te eten. Ondertussen werd de bewolking in het dal steeds minder en konden we Innsbruck zien liggen. Zo klein is de stad dus niet en als ik Nick niet bij mij had gehad, was ik waarschijnlijk nog steeds rondjes aan het lopen. Nu sta ik met mijn gezicht in de zon en mijn voeten in de sneeuw heerlijk te genieten van een prachtig uitzicht over een prachtige stad. Een ideale citytrip om te combineren met een dagje skiën. De volgende keer kom ik dus weer terug, maar dan mét ski’s!
Met de trein naar de wintersport? Dan vind je dit waarschijnlijk ook interessant >>> 4x treinen naar de wintersport
