Naar het noorden van Schotland. Zo ver mogelijk. Langs hoge bergen, besneeuwde toppen, liefelijke riviertjes en de ruige kust. Tot we niet meer verder kunnen. Over rails, langs stationnetjes. Door zonnestralen en sneeuw heen. Naar het einde van de wereld. Zo voelt The Far North Line aan. De trein brengt ons door een steeds ruiger wordende landschap. Mensen verdwijnen. Dorpen worden kleiner. De bergen worden hoger. Hier heerst de natuur. Dit zijn de hooglanden en de mystieke kust van Schotland.

Deel I van onze reis gemist? Lees hem hier >>>

Dwars door de Higlands

Wij laten Edinburgh achter ons en stappen in de volgende boemeltrein. De treinen hier lijken op metrowagonnetjes. Geen duidelijke voor- en achterkant. Gewoon plat. Ze rijden op diesel, dus hoogspanningskabels zijn niet nodig. 1ste klas lijkt op 2e klas, de ramen zijn ruim en het personeel is vriendelijk. Wij zijn onderweg naar Thurso. Een reis van 8 uur, dwars door de Highlands en langs de indrukwekkende kust van Schotland. Dit moest het mooiste stukje van onze reis worden…en dat werd het ook!

Edinburgh staat zelf op een aantal heuvels, maar het landschap rondom Edinburgh is best plat. Weidevelden met hier en daar een schaap. Het lijkt Nederland wel. De trein reist maar langzaam langs de dorpjes. Soms is een station niet meer dan een schuur met een welkomstbordje. We passeren rivieren, bruggen en steeds weer die schapen (waarvan de lammetjes heel schattig wegrennen zodra de trein eraan komt). Opeens begint het landschap om mij heen te veranderen. Een mist trekt op, heuvels worden bergen en schattige riviertjes worden ruige stromingen. Onderweg stappen we nog over in Perth, waar het station regelrecht uit een ‘verlaten treinstation’ special lijkt te komen. Een ruïne, maar wel een goed onderhouden ruïne met mensen. Dus toch niet zo verlaten. In Edinburgh was het 20 graden, maar hier staat een ijzige wind. De temperatuur wordt frisser en frisser, maar het landschap wordt alleen maar mooier en mooier.

Nadat we de Hooglanden zijn overgestoken komen we aan in Inverness, waar we weer overstappen. Hier begint The Far North Line echt en loopt daarna door naar Thurso of Wick. Wij gingen naar Thurso, aangezien dit de meest noordelijke stad is van Groot-Brittannië en het meest noordelijke station heeft. Na Inverness gaat de reis voornamelijk langs de kust en dit is misschien wel de meest prachtige kust die ik ooit heb gezien. Donkerblauw water, gele stranden, wuivend duingras en groene kliffen. Ik heb mij geen moment verveeld.

Thurso

En toen kwamen wij aan in Thurso. Het werd al donker want het was al laat. Ik zie een schuur als station met heel groot ‘Welkom in Thurso’ erop en wil naar binnen gaan, maar we worden vriendelijk verzocht om te lopen aangezien de schuur dicht is. Ik sla mijn sjaal steviger om mijn schouders heen. Het begint te regenen. En even later te sneeuwen en te hagelen. Hier was ik niet op voorbereid met mijn zomerjasje aan! Met onze trolleys achter ons aan lopen we ‘Lover’s Lane’ in en komen we in een straat terecht wat rechtstreeks uit Downton Abbey schijnt te komen. Stenen B&B’s worden afgewisseld met romantische herenhuizen. Niet dat we er echt van kunnen genieten, want ondertussen zien we eruit als een stel sneeuwpoppen. Alles ziet er ook ontzettend verlaten uit. Verderop stopt een taxi voor een bar. De Y-Not. Ik kijk in mijn telefoon. Dit hoort ons hotel te zijn, hoewel het er niet zo uit ziet. We stappen een bar binnen en ik vraag naar de receptie. Dat is dit. The Inn @ Y-Not is een stoere rock’n roll bar met inderdaad een aantal kamers. Fijne kamers, dat dan weer wel.

Heel Thurso schijnt in de bar te zijn. Bleke Schotse dames komen aangewaggeld op veel te hoge stilleto’s, met veel te veel make-up, veel te veel haar en veel te weinig kleding aan. De zaterdagavond kan beginnen! Een stel meiden gekleed in roze komen luidruchtig binnen. Een hen-party! We bestellen nog een cocktail en kijken onze ogen uit. Alleen al kijken is genoeg. Dansen doet de rest wel.

De volgende ochtend moeten wij al vroeg op pad, want het is tijd om Thurso nu echt te ontdekken! Hier staat de oudste kerk van Schotland en dat mogen twee geschiedenisnerds natuurlijk niet missen. Goed voorbereid als altijd *ahum* begonnen we aan onze zoektocht. Geen kaart, geen internet. En Thurso is niet echt toeristisch dus de kerk werd ook niet aangegeven. Met een beetje dom geluk (en mijn dwang om te dwalen) vonden we hem toch. Het is altijd indrukwekkend om op een plek te staan waar duizend jaar aan geschiedenis ligt, maar iets wat er zo verlaten uitziet zorgt ervoor dat zelfs Nick even stil is. We duwen het hek piepend open en gaan op ontdekkingstocht. Oude grafstenen, ramen zonder glas en afgebrokkelde stenen. Een oude man met wandelstok dwaalt rond op het kerkhof en komt enthousiast aan gehupt. Met een moeilijk verstaanbaar accent begint hij uit te leggen wie hier allemaal liggen en wijst ons een steen aan van een soldaat die bij de Slag om Waterloo heeft gevochten. Hier ligt veel historie en ik begrijp waarom de man deze plek zo koestert.

Thurso is maar een kleine stad met ong. 7000 inwoners en zonder auto is hier eigenlijk niet veel te ontdekken. Toch mag je de kust van Thurso niet overslaan. Dit is een populaire plek voor surfers, met meters hoge golfen. Ruige kliffen gehuld in mist en een verlaten kasteel. De plek is net een sprookje. De Orkney Eilanden zijn in de verte te zien. Wij waren te vroeg in het jaar, maar wanneer jij gaat, moet je echt deze prachtige en mystieke eilanden bezoeken.

Inverness

We laten de ruige kust van Thurso achter ons en met een tas gevuld met Whisky reizen weer terug naar Inverness. Onderweg begint het nog meer te sneeuwen en opeens zijn de Hooglanden wit. De kust is niet meer te zien, maar hier en daar zien we een hert. Het lijkt wel alsof we in de Alpen zijn, in plaats van in Schotland. Ik vraag mij opeens af of er hier ook wel eens geskied wordt?

Wanneer we in Inverness aankomen is alles dicht. Want, tja. Zondag. Niet erg slim gepland. We slapen in het magnifieke Royal Highland Hotel, pal naast het station. Dit hotel lijkt eerder op een elegant Schots landhuis dan op een hotelletje naast het station. We wandelen wat door het verlaten Inverness en dineren met Haggis in het hotel. Als Outlander fan (serie over Schotland) zoek ik nog naar het beeld waar de super knappe Highlander Jamie naar Claire kijkt, maar ik vind hem niet (zowel het beeld als de knappe Schot niet).

De route door Schotland:

Dwars door de Highlands, langs de kust en verschillende steden. Onze treinreis was net een droom. We hebben van alles meegemaakt. Sneeuw, zee, herten en hazen. Onze reis begon in Newcastle en daarna gingen wij door naar Edinburgh. De volgende dag maakte wij een 8 uur durende reis naar Thurso – door de Hooglanden naar de meest noordelijke stad van Groot-Brittannië. Van Thurso gingen wij terug naar Inverness en daarna weer naar Newcastle.

Links voor het plannen van jouw eigen reis door Schotland:

• Kijk op www.visitScotland.com voor meer info over dit prachtige land
• Treinreizen is duur! Maar met een Interrail pass ben je toch goedkoper uit. Via de website kan je ook heel goed je reis plannen.
• DFDS Seaways brengt je super relaxed van IJmuiden naar Newcastle, waar vanuit je eenvoudig in Schotland komt.
• Gebruik onze treingids voor Schotland! Alles wat je moet weten over het treinreizen in Schotland.

Ben jij al eens in Schotland geweest?