Het is het jaar 1865. De burgeroorlog tussen het Noorden en het Zuiden is bijna voorbij aangezien het grootste zuidelijke leger zich heeft overgegeven. President Abraham Lincoln was bij een voorstelling aanwezig in het Ford’s theater in Washington DC. Halverwege de voorstelling werd Lincoln doodgeschoten door John Wilkes Booth. Lincoln werd begraven in de plaats Springfield en werd er per trein heengebracht. Sindsdien bestaat er een legende over de Lincoln funeral train.
De trein die de lichamen van president Lincoln en zijn 3-jaar eerder overleden zoon naar Springfield bracht, bestond uit 9 rijtuigen. Het laatste rijtuig was het presidentiële rijtuig waarin beide lichamen lagen opgebaard en de andere 8 rijtuigen was voor de familie en vrienden die meereisden naar de laatste rustplaats van Lincoln. Deze trein vertrok op 27 april uit Washington en kwam op 4 mei aan in het stadje Springfield. De trein had in de dagen ervoor, met een maximale snelheid van 32 km, 6 staten doorkruist en mede hierdoor konden veel inwoners van de toenmalige Verenigde Staten hun laatste eer bewijzen aan President Lincoln.
Voordat er een speciale graftombe gebouwd werd voor Lincoln, is zijn lichaam wel 17 keer verplaatst van rustplaats, omdat men probeerde om het lichaam te stelen. Sinds het vele verplaatsen en de treinreis die het lichaam af heeft gelegd heeft het lichaam of eigenlijk zijn geest volgens verhalen nooit rust kunnen vinden. Sindsdien wordt de Lincoln Funeral Train regelmatig gesignaleerd door mannen die aan het spoor werken. De verhalen hierin variëren enorm. De één ziet een trein uit de duisternis verschijnen, met zwarte slierten rook en waarbij begrafenismuziek gespeeld word, terwijl de ander een zwarte trein ziet met het presidentiële rijtuig dat bewaakt wordt door skeletten in blauwe uniformen. Een populaire versie van dit verhaal is ooit gepubliceerd in een krant.
‘The train always appeared in Albany on April 27th, the anniversary of its first passing. Track walkers and section hands would sit along the railroad tracks in the early evening of the fateful day and wait for the ghost train to come into view. At midnight ”always at midnight” the engine would emerge from the darkness, moving silently down the track with black crepe flowing from its sides and emitting faintly audible sounds of funeral music.
The phantom train would glide over a black carpet that appeared to cover the tracks, while spectral solders in blue uniforms, of the Union army trotted along side it. As the apparition moved down the tracks, it would fade from view over some phantom horizon.’
Tegenwoordig zijn er nog steeds mensen van overtuigd dat de spooktrein bestaat. De nieuwsgierige mensen onder ons gaan op de datum dat de trein in 1865 een stad, dorp of plek passeerde langs het spoor zitten en wachten tot het middernacht wordt. Ze hopen dan een glimp van de phantom funeral train op te kunnen vangen. Men beweert daarnaast wel dat als de spooktrein langskomt, dat de volgende ochtend alle klokken en horloges 6 minuten achter lopen.