Welke treinreis staat er bij jou nog op de bucketlist? Misschien heb je wel wat inspiratie nodig? Bij elk interview nemen enthousiaste reizigers ons mee op reis en vertellen over hun meest fantastische treinreis en welke treinreizen ze nog willen maken. Verhalen waardoor wij direct de trein willen pakken! Deze keer gaan we reizen met… Bas Walraven. Hij is samen met goede vrienden met de Trans Mongolië Express van Moskou naar Peking gereisd, wat een mooie reis was dat.

Wat is de mooiste treinreis die je ooit hebt gemaakt?

In 2018 ben ik met een van mijn goede vrienden met de Trans Mongolië Express van Moskou naar Peking gereisd. Daar hebben we drie weken over gedaan, met vijf tussenstops en zes verschillende tijdzones. Er zijn verschillende routes tussen Moskou en Peking mogelijk, wij hebben er voor gekozen door Rusland en Mongolië te reizen met een (meerdaagse) tussenstop in Moskou, Jekaterinenburg, Novosibirsk, Irkutsk, Ulaanbaatar/Terelj National Park en Peking. 

Natuurlijk kan de reis worden ingericht naar eigen wens, wij hadden drie weken de tijd en wilden het liefst in september reizen – niet te warm, maar ook nog niet te koud. Voor tussenstops wilden we graag van homestays bij mensen thuis gebruik maken, om de cultuur ten volle mee te krijgen. Onderweg zijn we reizigers tegengekomen die in één keer van Moskou naar Irkutsk onderweg waren (reistijd: vier volle dagen), onze tussenstops waren strategisch gekozen opdat we steeds maximaal twee dagen of één nacht in de trein zaten. De totale afstand in de trein was ca. 7.720 km, verspreid over een reistijd van 137 uur en 45 minuten.

Tijdens de hele reis zijn we in contact gekomen met verschillende mensen en nationaliteiten, waaronder Nederlanders, Slowaken, Duitsers, Russen, Belgen, Australiërs, Oostenrijkers, een Israëlier en Mongoliërs. Met de Russen konden we (als het niet onze gidsen waren) vooral communiceren via Google Translate, de meesten kunnen niet overweg met Engels of Duits. Bij gebrek aan vrij toegankelijk internet hebben we de offline versie van Translate gebruikt.

Hoe was het om in deze steden/landen te verblijven?

De plaatsen hebben we meestal te voet – of in Moskou, Jekaterinenburg en Peking – met de metro bezocht. Uitzondering hierop is natuurlijk Mongolië, waar we in het Terelj national park verbleven. Hier zijn we te paard onderweg geweest of met de terreinwagens van de organisatie. In alle wandelingen hebben we ons vooral gericht op lokale bezienswaardigheden, de steden waar we uit de trein gestapt zijn liggen aan brede rivieren. Verrassing was daarbij het programma in Jekaterinenburg, waar we op uitnodiging van onze host een privé excursie naar een militair museum, een klooster nederzetting waar de Tsarenfamilie vermoord is en de geografische grens tussen Europa en Azië. 

De Russen die we in hun natuurlijke omgeving spraken, vonden het vreemd om toeristen in hun stad te zien. Ze snappen namelijk niet waarom we hun stad kiezen om doorheen te lopen, omdat zij van mening zijn dat alle Russische steden er hetzelfde uit zien. In de basis is dat ook zo, maar toch heeft iedere plaats zijn eigen kenmerkende bezienswaardigheden. Ook het eetpatroon is wat anders dan we gewend waren; vissen worden vaak als geheel geserveerd, dus aan het fileren heb je wel wat werk. Onderweg in de trein hebben we ‘kennis gemaakt’ met een Russische militair, die vond dat we een Russische lekkernij van het station moesten halen. Dat bleek een gedroogde/gerookte vis te zijn met een ontzettend penetrante geur. Hebben we weggegeven aan de conductrice (‘provodnica’) om te bewaren en we zijn zonder de vis de trein uit gelopen.

In China was het niet te doen om de lokale gerechten te begrijpen. We konden aan de hand van plaatjes op menukaarten wel laten zien wat we wilden hebben, maar onze verwachting van wat we zouden krijgen week nogal af van de werkelijkheid. Zo hebben we iets gegeten dat zich het best laat omschrijven als gefrituurd kraakbeen en kwamen we op straat eendennekken tegen alsof het lolly’s waren. Vanuit Peking wilden we op basis van informatie uit een reisblog op eigen gelegenheid, met regulier openbaar vervoer naar de Chinese Muur. In de blog werden we gewaarschuwd voor ‘zwarte taxi’s’, mensen die je proberen op te lichten om je voor veel te veel geld naar de Muur brengen. En inderdaad verschenen mensen in de bus, die probeerden ons over te halen uit te stappen. We zijn blijven zitten, waarna bleek dat de buschauffeur goede vrienden was met de locals en de toiletjuffrouw – of eigenlijk met iedereen die op een logische plek zou zitten om ons in een taxi te krijgen. Na enorm te onderhandelen over de prijs zijn we voor omgerekend €0,63 per persoon meegegaan en dat was dan wel een beetje slecht van ons. 

Welke herinneringen van het treinreizen staan je het meest bij?

De hierboven beschreven herinneringen aan Jekaterinenburg en Peking, maar ook in Mongolië zijn er veel dingen gebeurd: in het Terelj nationaal park moet je gewoon op een paard rijden. Ik was daar wat onzeker over, want nooit eerder gedaan. Ik kreeg dan ook het paard dat gas gaf. Letterlijk, bij elke keer sneller lopen viel op dat het op ‘biogas’ bewoog. Het luisterde niet naar mijn commando om sneller te lopen, maar wel naar dat van een andere Nederlander, treinconducteur Frank.

Ook blijkt een paard je de limbo te kunnen laten doen. Tijdens het paardrijden was er ergens een laaghangende dikke tak (die hoog genoeg hing voor het paard om onderdoor te lopen, maar te laag was voor mij om te ontwijken). Ik dacht die tak wel weg te kunnen duwen, maar dat kon niet. Intussen liep het paard gewoon door en ging ik dus rakelings onder die tak door. Goed biertje na afloop deed de adrenaline weer een beetje zakken (dat biertje hadden we natuurlijk van te voren al gekocht, want in het nationaal park zijn geen winkels). 

Frank bleek jarig op de reis van Mongolië naar Peking. Hierop is hij voor ons in het barrijtuig een biertje gaan halen en wilde hij ons trakteren. In dat barrijtuig werkt de routine echter zo dat eerst alle bestellingen worden opgenomen, dan uitgeserveerd worden om vervolgens iedereen een rekening te geven. Daardoor stond hij al met het bier in zijn handen zonder daarvoor betaald te hebben. Hij vond dus zijn poging om te trakteren mislukt en wilde nog een keer naar het barrijtuig. Toen waren we net de grens van Mongolië met China over en bleek het barrijtuig tussen de trein uit gerangeerd te zijn want het was nergens meer te vinden.

Wat mis je het meest van het treinreizen nu dit (bijna) niet mogelijk is?

De sfeer/de ontspannen manier van reizen. Voor mij is een treinreis een gelegenheid om te genieten van voorbijkomende landschappen, een hapje en drankje in de trein of op het station en in een aantal gevallen ook om bijzondere of gezellige ontmoeting te laten plaatsvinden. Of het treinpersoneel verbaasde blikken geven als ik met trots een treinticket laat zien waarop een afstand staat die wat langer is dan menig reiziger aflegt. 

Bovendien is een treinreis voor mij niet alleen een manier om van a naar b te komen, maar ook om een route in te leggen die langs vrienden of bekenden loopt of een variatie is op routes die ik al ken. Door corona gelden per land andere beperkingen en zou ik in het gunstigste geval in ieder land bij aankomst en vertrek een test moeten laten doen (met het risico op quarantaine zolang de uitslag niet bekend is). Daarnaast is de horeca doorgaans dicht en kunnen vrienden ook maar beperkt of helemaal geen bezoek ontvangen en is ook een hotelovernachting niet zomaar mogelijk. Tegelijk zijn de grensoverschrijdende langeafstandstreinen vaak leeg, wat dan voor de coronasituatie wel goed is, maar waar de gezellige sfeer mee wegvalt.

Welke treinreis zou je in de toekomst nog willen maken?

Als we weer een beetje corona vrij zijn, is mijn volgende reisplan om vanaf Noord Zweden via de Baltische staten (Letland, Estland, Litouwen) naar Oostenrijk en terug naar Nederland te reizen. Deze reis wil ik maken omdat die niet zo voor de hand ligt voor de meeste treinreizigers en omdat ik in Google Maps een kaart bijhoud met alle trajecten die ik ooit gereisd heb. Het noordoosten van Europa is daarbij opvallend leeg. In die regio ken ik ook niemand, maar ik ken wel mensen die bereid zijn (een deel van) de route met mij mee te reizen. En dat brengt dan ook weer een nieuwe sfeer.

Welke treinreis tip(s) zou je nog willen meegeven aan onze lezers?

Tip #1: Bij de Trans Mongolië Express is het goed van te voren in te lezen in wat je per plaats kunt doen of waar je heen zou willen. Wij hebben zelf wel reisgidsen in huis gehaald, maar hebben die door persoonlijke omstandigheden te weinig geraadpleegd om ons een beeld van de reis te vormen. Dat is uiteindelijk toch heel goed uitgepakt, maar als wij het aanbod in Jekaterinenburg niet gehad zouden hebben, was ons bezoek daar beperkt gebleven tot een bezoek aan de stad zonder te weten wat er in de omgeving nog meer te vinden was. 
Tip #2: In een stad als Novosibirsk hebben we een begeleide rondleiding gehad. Die hebben we wel van te voren aangevraagd, omdat er weinig informatie over Novosibirsk werd gegeven. Bij het plannen van zo’n reis kun je er voor kiezen om zelfstandig tickets te kopen, maar ik kan hier aanraden om het via een reisbureau te doen. Er zijn er een paar die zich specifiek richten op treinreizen, waarbij zij de vluchten naar het beginpunt of vanaf het eindpunt van de reis goedkoper kunnen organiseren dan als je het op eigen gelegenheid zou doen. 
Tip #3: Vraag bij het opzetten van een reisplan ook een offerte aan bij meer dan één bureau, om prijzen te vergelijken. Het gaf ons een beter gevoel dat de offerte in een Excel-sheet gedetailleerd per onderdeel uiteen werd gezet dan een totaalprijs voor de pakketreis te zien. We hebben die Excel-sheet vervolgens gebruikt om de totaalprijs van de concurrent door te rekenen.

*Alle foto’s zijn eigendom van Bas Walraven en mogen niet zonder toestemming gebruikt of gekopieerd worden.

Meer interviews willen lezen? Klik hier en geniet! Mocht je het zelf leuk vinden om ook aan een interview mee te werken, neem dan contact met ons op via Facebook of mail.