Met de gele pracht door het groene Zwitserland

Met de tickets in mijn hand sta ik te wachten op het station van Sankt Moritz tot het moment daar is. Na een groep Japanners, stap ik lachend de trein binnen waar een medewerker van de Bernina Express ons glimlachend verwelkomd. Snel zoek ik de plaatsen op waar Kirsten en ik zitten. We hebben geluk. Een tafeltje met twee zitplaatsen. Vlak na vertrek komt er tegenover ons een ander stel zitten, die met een glas champagne in hun hand, naar buiten zitten te kijken. Ze hebben pech, Ondanks dat we allemaal mooie, grote panoramaramen hebben, bevinden de mooie uitzichten zich aan mijn kant en niet snel daarna hang ik dan ook met mijn camera uit het raampje in de hal. Ik ben onderweg naar Tirano in Italië om vanuit daar de Nostalgiezug Bernina terug te nemen naar Sankt Moritz in Zwitserland. De Nostalgiezug Bernina rijdt speciaal vanwege het 125 jarige bestaan van de Rhätische Bahn.

Op naar Italië

Vanwege het 125-jarige bestaan van de Rhätische Bahn rijden er een aantal oude treinen op verschillende trajecten. De route St. Moritz – Tirano wordt tegenwoordig gereden door de moderne Bernina Expres, een trein met speciale rijtuigen die je een panorama uitzicht bieden tijden de gehele reis. Op de trein lopen een aantal stewards rond, die je graag wat informatie over de trein en de treinreis geven en daarnaast eten en drinken verkopen. Tijdens de reis naar Tirano zit het weer ons helaas niet mee. Ondanks dat we warm en droog zitten is er buiten helaas weinig te zien, op de regendruppels op de grote ramen na dan. Gelukkig is er vanuit de hal door het open raampje wel wat te zien, maar door de regen en de kou is het daar ook niet fijn vertoeven. Ondanks dat ik wat foto’s probeer te maken is de sfeer toch anders, de normaal zo mooie en heldere uitzichten maken nu plaats voor donkergrijze wolken en veel mist en regen.

55 tunnels en 196 bruggen

Ook bij het hoogtepunt van de reis, bij de Alp Grüm regent het en is er weinig te zien. Voorlopig probeer ik dan maar te genieten van de treinreis die over het 122 kilometer lange traject rijdt en waarmee ik 55 tunnels en 196 bruggen passeer. Op het moment dat we het hoogste punt gepasseerd zijn en richting de grens van Italië denderen wordt de lucht alleen maar donkerder en donkerder. Mijn hoop op een droog en zonnig Italië wordt dan ook gelijk de grond in geboord. Helaas is er bij aankomst in Tirano qua weer niks veranderd. Toch besluiten we om iets van het dorp te willen zien en vragen bij de Tourist Information om een kaart van Tirano. Vol goede moed lopen we het stationsgebouw uit, richting het centrum van het dorp. Op zoek naar geschiedenis, fotomomenten en pizza!

Bernina Expres met zijn grote ramen
Bernina Expres met zijn grote ramen

Nostalgiezug Bernina

Na een heerlijke pizza gegeten te hebben in een leuk restaurantje in het kleine centrum van Tirano besloten we om terug te lopen naar het station. We wilden nog even langs een supermarkt, maar bij aankomst vergaten wij dat we in Italië waren en dat ze hier van 12:00 t/m 15:00 een siësta houden. Dag bezoek aan de supermarkt en hallo ijssalon, aangezien we toch nog even moesten wachten. Ik had van te voren al aangegeven dat ik op tijd bij de trein wilde zijn. Ik wilde een mooie zitplaats bemachtigen, maar ook wilde ik alle Japanners voor zijn. Eenmaal op het station aangekomen staat daar een schattig, klein geel treintje. Het heeft een eerste, tweede en derde klas. De meeste passagiers verdringen zich om een plekje bij het eerste klas rijtuig. Wij niet, ik had namelijk al besloten dat ik in het achterste rijtuig wilde zitten vanwege de foto’s. Waarom? Omdat de zon begon te schijnen.

Brusio Circular Viaduct

Op het moment dat we instappen komt er  een Duits gezin achter ons staan. Vader, moeder en twee kinderen. Na het instappen nemen zij plaats aan de andere kant van het rijtuig en trekken net als ik gelijk het raam open. Na vertrek uit Tirano hangt dan ook iedereen uit het raam, aangezien het eerste stuk van de reis dwars door een aantal dorpjes gaat, richting het Brusio Circular Viaduct. Het is dan ook een speciaal viaduct, aangezien het in een 360 graden draaiende bocht omhoog gaat. De trein stijgt hierdoor snel in hoogte en laat het dal dan ook snel achter zich om zijn reis te vervolgen richting het hoogste punt van de reis, Alp Grüm.

De Nostalgiezug Bernina op het Brusio Circular Viaduct
De Nostalgiezug Bernina op het Brusio Circular Viaduct

Palü gletsjer en het Palü meer

Na snel in hoogte gestegen te zijn, arriveren we al snel bij het hoogste punt, maar ook het hoogtepunt van de reis. Het station Alp Grüm, dat omringd is door prachtige bergketens, maar ook door de Palü-gletsjer en het Palü meer is het hoogstgelegen station van de Rhätische Bahn en dateert uit het jaar 1923. Dit station is het gehele jaar te bereiken, maar in de winter alleen met de trein. Vanaf deze plek heb je een prachtig uitzicht op de Palü gletsjer wat op onze terugreis lag te schitteren in de zon. Na er even de benen gestrekt te hebben en wat foto’s gemaakt te hebben vervolgden we onze treinreis die nu langs vele richels flink begon te dalen en ons nog mooie beelden gaf van het Palü meer. Het meer, dat wordt gevoed door smeltend water van de gletsjer is sinds 1926 een reservoir. In datzelfde jaar werd er een stuwdam gebouwd en sindsdien zorgt het meer voor schoon en fris water in de omgeving.

Treinspotters

Vanaf dit punt mocht ik als passagier zijnde ook op het balkon van het rijtuig staan. Dit gaf de meest prachtige en adembenemende beelden en heb hier dan samen met het Duitse gezin – voornamelijk de kinderen en de vader – van genoten. Ik kon het al vrij snel goed vinden met dit gezin, omdat we met zijn allen liepen te grappen over fotograferende mensen langs de spoorlijn. Deze mensen, ook wel treinspotters genaamd, kwamen we bij bepaalde stations weer tegen en als we voorbij waren gereden werden wij weer door hen per auto ingehaald. Dit leverde dan ook hilarische momenten op. Na aankomst op het eindstation nam ik dan ook lachend afscheid van het gezin en kan ik nu nog even nagenieten van de leuke momenten tijdens de reis.

Leuk voor het hele gezin

Deze treinreis met de Nostalgiezug Bernina is voor zowel jong als oud erg leuk om te ondernemen en mee te maken. De reis van Tirano naar Pontresina/St. Moritz duurt ongeveer 2,5 uur en is met alles wat je onderweg ziet en meemaakt zeer goed te doen.

Meer informatie over 125 jaar Rhätische Bahn? Klik dan hier >>>
Meer informatie over de Nostalgietrein? Klik dan hier >>>

Nick heeft zijn hele leven lang al gereisd en heeft vele mooie momenten meegemaakt. Nu als fotograaf zijnde, probeert hij deze momenten alsnog op de gevoelige plaat te leggen. Zijn motto? Eén foto zegt meer dan duizend woorden!

Comments

  1. Kirsten | Travelaar.nl Beantwoorden

    Wauw! Zit er echt super mooi uit.. Zo blijkt maar weer dat je helemaal niet ver weg hoeft te gaan om mooie dingen /omgevingen te zien!

    • Nick van Rookhuijzen Beantwoorden

      Dat klopt helemaal! Ben dan ook stapelverliefd op dit land en daarbij komt nog is dan de berglucht gewoon goed voor je is ;)!

  2. Heinz Bürgisser Beantwoorden

    Leuke reportage, én realistisch (de zon schijnt niet altijd zoals in de brochures). Een informatie klopt volgens mij niet: Alp Grüm (2091 m) is niet de hoogstgelegen station van de Berninalijn en de RhB. De trein moet nog behoorlijk klimmen tot Lago Bianco en Station Ospizio Bernina (2253 m). Helaas zag ik ook op Wikipedia (Nederlandse tekst) deze foutieve informatie bij Alp Grüm.

    • Nick van Rookhuijzen Beantwoorden

      Bedankt voor je leuke reactie Heinz :). Volgens mij heb je inderdaad gelijk wat betreft de Alp Grüm en het station Ospizio Bernina. Ik ga dat is even onderzoeken ;)!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.