Denderend door de Copper Canyon – Mexico

Eindeloze vergezichten, oneindig diepe dalen en talloze desolate vlakten. Het land van de vriendelijke Tarahumara en de ouderwets ogende Mennonieten doorkruisend met de trein over één van ’s werelds mooiste treinroutes. Het traject voert je over 39 bruggen, door 86 tunnels en langs de meest fotogenieke nederzettingen en gehuchten die een reiziger zich maar kan voorstellen. De koperkleurige rotswanden glinsteren in de middagzon, en de ontelbare panorama’s die aan de passagiers voorbij trekken zijn een lust voor het oog. Ik sla de oude reisgids dicht en mijmer nog lang door over de Barranca del Cobre.

Zelden had ik na het lezen van een reisverhaal zo’n drang om in de voetsporen van de auteur te treden. Alles wat ik in die oude Duitse reisgids over het wilde noorden van Mexico las wekte een enorme nieuwsgierigheid in de reiziger in me op. Het noorden van Mexico, het gebied wat ooit het domein was van volksheld Pancho Villa. Waarom was dat onder reizigers zo onbekend? Ik kon het gewoon niet bevatten en al helemaal niet vanwege de prachtige treinreis die dit deel van de Sierra Madre voor iedereen juist zo toegankelijk maakte. In 2006 kwam het noorden van Mexico op de planning en zou ons zoveelste bezoek aan dit reisland pur sang geheel in het domein van revolutionair Villa plaatsvinden.

Een aantal foto's van de uitzichten tijdens de treinreis door de Copper Canyon
Een aantal foto’s van de uitzichten tijdens de treinreis door de Copper Canyon

Na een bezoek van een paar dagen aan het verrassend leuke Chihuahua starten we onze reis. Tijdens het eerste deel loopt het spoor parallel met de hoofdweg naar Cuauthémoc, wat door diverse kruisingen en spoorwegovergangen wordt onderbroken. Vanuit Cuauthémoc gaat de reis verder naar Creel, wat het begin is van het netwerk van de canyons. Creel is een plaatsje wat makkelijk als decor voor een spaghetti western kan dienen, waar de beroemde spoorlijn het plaatsje perfect in tweeën lijkt te splitsen. We zien bij aankomst in Creel diverse Tarahumara Indianen, die hun handwerk aan de schaarse toeristen proberen te slijten. Tarahumara is blijkbaar een verbastering van hun echte naam: Rarámuri, dat letterlijk “loper” betekent. We overnachten in een oud hotel, dat in de typische Noord Amerikaanse blokhut stijl is gebouwd. Creel blijkt een ideale uitvalsbasis voor diverse outdoor avonturen in de canyons en leent zich uitermate voor enkele dagen toeristische activiteiten in de directe omgeving. Met de al goed op leeftijd zijnde volbloed Tarahumara Manuel gaan we een dag op pad en bezoeken met hem het Arareco meer en een missiepost. Het is mooi om te zien dat de Tarahumara vast houden aan hun oude gebruiken en leefwijze, al zal de karige huisvesting in tochtige grotten en krakkemikkige houten huisjes voor veel westerlingen als een armoedige bedoening ogen. Socorro en Veronica, twee kleinkinderen van Manuel, gidsen ons naar de prachtige dertig meter hoge Cusárare waterval. Het lijkt wel haast alsof we met de zusjes van Hiawatha op pad zijn. De meisjes kwebbelen er vrolijk op los, op een manier die in onze beleving niet  treffender een Indianentaal zou kunnen zijn.

Een aantal foto's van de uitzichten tijdens de treinreis door de Copper Canyon
Een aantal foto’s van de uitzichten tijdens de treinreis door de Copper Canyon

De volgende dag vertrekt de trein weer richting het westen en onze volgende stop zal het gehucht Areponapuchi (kort Arepo) zijn. Wat deze treinreis door de Sierra Tarahumara zo beroemd maakt zal nu echt voor ons gaan beginnen, en al snel doemen de eerste delen van de diepe valleien in de verte op. Langzaam baant de trein zich als een oude buffel een weg langs de rotswanden. Het uitzicht vanuit de tussencompartimenten van de wagons is adembenemend en het alsmaar veranderende landschap is de droom van elke fotograaf. Voordat we in Arepo aankomen stopt de trein een kleine twintig minuten bij Divisadero Barrancas, waar men van een spectaculair uitzicht over de haast 2000 meter diepe valleien kan genieten. In Arepo aangekomen worden we verwelkomt door Jesus, de oudste zoon van de familie Diaz, die bij hun oude boerderij een aantal cabañas aan toeristen verhuren. Met Jesus en zijn vader Armando gaan we een dag op pad in hun oude busje en bezoeken de meest spectaculaire uitzichtpunten van het canyonstelsel. Vanaf grote hoogte kijken we neer op de Rio Urique die zich al miljoenen jaren een weg door de rotsen baant en de kloven alsmaar dieper maakt. ’s Avonds eten we, net als tijdens het ontbijt, bij de familie in de keuken en krijgen van oma Diaz typische Mexicaanse kost voorgeschoteld. Vanwege een aardverschuiving rijden er de volgende dag geen treinen, maar aangezien we geen haast hebben en een dag extra bij deze geweldige familie beslist geen straf is, plannen we tijdens het ontbijt een mooie wandeling door de valleien.

Een aantal foto's van de uitzichten tijdens de treinreis door de Copper Canyon
Een aantal foto’s van de uitzichten tijdens de treinreis door de Copper Canyon

’s Morgens worden we vroeg gewekt, want de trein uit het westen is gistermiddag tot aan de vlakbij gelegen aardverschuiving gereden en zal om 10:00 uur weer richting kust vertrekken. De trein vertrekt op tijd en al gauw lijkt het spoor op een aaneenschakeling van serpentines. De gelige rotswanden glinsteren in de vroege ochtendzon en doen de naam Kopervallei alle eer aan. Enkele kleine stations trekken aan ons voorbij en bij het absolute hoogtepunt voor fotografen, de  niveauverschillen bij Temoris, lijkt de trein bewust langzamer te gaan, zodat de beroemde bocht goed op de gevoelige plaat kan worden vastgelegd. Langzaam laat de trein de canyons achter zich en wordt de omgeving vlakker. We passeren prachtige meren en rivieren en hebben een laatste tussenstop bij El Fuerte, om uiteindelijk net voor het donker op de eindbestemming los Mochis aan te komen.

Een week hebben we in totaal vanaf Chihuahua besteed aan de reis door de Sierra Tarahumara. Een reis die ik vooraf al vaak in gedachten gemaakt had. Zelden sprak een verslag uit een reisgids zo tot mijn verbeelding en nimmer was mijn verwachting zo hoog. Ik wil de auteur graag bedanken voor zijn heerlijke leesvoer, want nooit was de werkelijkheid zo treffend beschreven. Wat een prachtig gebied, wat een geweldige mensen en wat een fantastische treinreis!

Over Robert van Traveljunks.nl

robert, traveljunksOp mijn achttiende heb ik samen met 3 vrienden een oud Volkswagen busje gekocht en opgeknapt tot camper en zijn daarmee door een groot deel van Europa getrokken. Na deze “roadtrip” was ik compleet geïnfecteerd met het reisvirus en zijn de reizen alleen maar langer en exotischer geworden. Mijn favoriete reisland is Mexico en mijn grootste teleurstelling was Thailand. Ik heb ondertussen alle werelddelen (behalve Antarctica) bezocht, waar ik sinds 2008 op Traveljunks.nl over blog.

Volg Robert ook via Twitter, Facebook en Instagram.

Comments

  1. Kevin | Goedkoop-treinkaartje.nl Beantwoorden

    Heel gaaf! De Chihauhua express. Hoe was het algemene gevoel over de treinreis? Beetje te doen qua ruimte, voorzieningen en temperatuur?

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.