De Geur van Lavendel – Comomeer Deel I

In de coupe naast mij springt een kind op en neer op de bank, waardoor ik bijna gelanceerd word op mijn stoel. Wij – mijn vriend Nick en ik – zijn net vertrokken uit Den Bosch, waar de Autoslaaptrein op ons stond te wachten. De trein is afgeladen met auto’s, fietsers en motors. Opa’s en oma’s, gezinnetjes met jonge kinderen, stoere motormuizen en sportieve bikers. Iedereen is opgewonden over de reis. Ze staan in de gang, staren uit het raam en kinderen rennen van coupe naar coupe. We zijn allemaal onderweg naar la dolce vita, oftewel het zoete leven. Naar de prachtige wijnvelden, de indrukwekkende kust en de overheerlijke pizza’s. We zijn allemaal onderweg naar het zonnige Italië.

Reisje langs de Rijn

Je bent natuurlijk niet zomaar in Italië. Eerst gaat daar een hele treinreis aan vooraf. De Autoslaaptrein vertrekt ’s middags vanaf Den Bosch, om vervolgens via Venlo Duitsland in te rijden. Daarna volgen we een lange tijd de Rijn. Een prachtige route. Het platte Nederlandse landschap verandert langzaam maar zeker in heuvels en heuvels worden bergen. Wie goed kijkt, vindt om de paar seconden een kasteel. Het stikt er van kastelen, daar aan de Rijn. Stevige burchten bovenop heuvels en schattige kasteeltjes langs het water. Er is een kasteel dat middenin de Rijn drijft. Op een eiland, dat dan weer wel. In de coupe naast mij begint een moeder zachtjes te zingen: “Een reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn…” Verder komt ze niet, want haar kinderen vallen haar hard zingend bij. “EEN REISJE LANGS DE RIJN, RIJN, RIJN”. Ja, een reisje langs de Rijn. Een behoorlijk lang reisje langs de Rijn, want het grootste gedeelte van de rit overdag gaat langs die lange, brede rivier. En ik kan je uit ervaring vertellen dat zo een reisje langs de Rijn extra lang duurt met een coupe schreeuwende zingende kinderen naast je. Maar mooi is de route wel. Reizen met de trein is ideaal voor kinderen. Ze hebben alle bewegingsvrijheid. Spelletjes spelen, verstoppertje spelen, rennen door de gang. Al wordt dat laatste niet echt gewaardeerd door de steward en ik spreek uit ervaring. Elk kind vind het razend interessant dat ze in een trein zitten en het is natuurlijk super leuk om door een rijdende trein te rennen.

Comomeer

Pastapesto

Als we de Rijn achter ons hebben gelaten is het ondertussen al zo goed als donker. We hebben ons avondeten al op. Ik denk dat dit altijd mijn favoriete gedeelte van de reis is. Het eten. Op de Autoslaaptrein kan je er voor kiezen om in de restauratiewagon te eten of om gewoon in je coupe te dineren. Wij kozen voor het laatste, hoewel dineren in het restaurant echt een aanrader is. Het restaurant ziet er namelijk prachtig uit. Heel romantisch, met grote leren banken en brede ramen. Het is heerlijk om het glas op te heffen voor een toost en ondertussen het landschap voorbij zien flitsen. Toch is het eten in de restauratie best prijzig en dit keer kozen wij dus voor de maaltijd die al bij het treinticket inbegrepen zit. En dat is zeker niet verkeerd. Een beetje vergelijkbaar met vliegtuigvoedsel, in een aluminium bakje en plastic bestek. Ik hou van vliegtuigvoedsel en ook dit treinvoedsel was prima te doen. Pasta met pesto en kip. Een glaasje rode wijn erbij. Vrij snel daarna vonden we dat het tijd was om te slapen, want onze wekker gaat behoorlijk vroeg af. Slapen in een trein kan je of je kan het niet. De bedden zijn comfortabel, maar natuurlijk niet zo lekker als een echt bed. Ook schommel je heen en weer en hoor je continu geratel en gekraak (en met een beetje pech heb je een huilbaby in de coupe naast je). De trein stopt daarbij ook verschillende keren waardoor het felle licht van een station je slaap kan verstoren. Sommige mensen slapen op de trein juist heel goed en andere, tja. Die komen brak aan op de bestemming. Ik slaap meestal redelijk, maar ik heb dan ook vier jaar ervaring met slapen op treinen.

Zwitserland vs. Italië

Normaal gaat de Autoslaaptrein door naar Livorno (of Alessandria, hangt van je bestemming af). Dit is de eindbestemming en normaal ook de enige aftapplaats. Toch besloten Nick en ik om er bij Chiasso af te gaan. LET OP: dit is een uitzondering. Je moet gek zijn om zo vroeg op te staan (5 uur in de ochtend) en daarbij ook geen auto/fiets/motor/badeend bij je hebben. Vraag altijd bij de organisatie vóór het boeken of dit voor jou mogelijk is. Chiasso ligt in Zwitserland en vanaf Chiasso is het 5 minuten met de trein naar de stad Como aan het Comomeer.

De volgende ochtend staan wij dus heel braaf om 5 uur op. Nick kleed zich luid vloekend aan. “Wie zijn idee is dit?” roept hij keer op keer. Ik weet zeker dat het zijn eigen idee is, maar hou wijs mijn mond. Met onze rugzakken op verlaten wij de stille trein. Iedereen is nog diep in slaap. We springen uit de trein en beseffen ons dat we nu in Zwitserland zijn. Het blijft een wonder. Je stapt in het het benauwde Nederland op en stapt uit op een plek die meteen zo anders aanvoelt. Frisse berglucht begroet ons direct, net zoals een zonsopkomst met de belofte van een stralende dag. Op het station van Chiasso is het uitgestorven en ik kijk meteen naar het informatiebord met vertrekkende treinen. Ik zie geen enkele trein die richting Como vertrekt. Alleen maar naar Milaan en hoewel het een mooie stad is, willen wij daar nu niet naar toe. Gelukkig hadden we de treintijden van te voren opgeschreven en op goed geluk kopen wij een kaartje (in Chiasso betaal je met Franken, wat wij even vergeten waren). Het is nog een hele zoektocht naar de trein. Het perron waarop de trein hoort te vertrekken, schijnt net zoiets als perron 9 3/4 van Harry Potter te zijn. Terwijl ik suf loop te dwalen door het station, staat Nick bij de douane. Hier moet je doorheen om bij je trein richting Italië te komen. Vandaar dat het perron dus niet te vinden was.

rails

Italiaanse treinen zijn behoorlijk gammel en oud. Het verschil tussen Zwitserland en Italië had niet groter kunnen zijn. In Zwitserland staan mooie, nieuwe treinen terwijl de treinen die naar Italië vertrekken vaak nog net niet uit elkaar vallen. In Chiasso vertrok de trein ook precies op tijd, maar in Como (weer richting Chiasso) vertrok hij 5 minuten te laat. Chiasso en Como zijn trouwens aan elkaar vastgegroeid en is eigenlijk zo een beetje één stad.

En zo sta je plotseling met je voeten in het Comomeer. Hand in hand met George Clooney….Verder lezen? Klik dan hier voor deel II

Kirsten is verslaafd aan reizen. Zodra ze in Nederland is, begint het alweer te kriebelen. De trein is haar favoriete vervoersmiddel, vol avontuur en romantiek. Nog op de bucket list: een reis met de Oriënt-Express.

Comments

  1. Pingback:De Geur van Lavendel - Comomeer Deel II - Reizen met de trein

  2. Pingback:Azuurblauw in het groen - Koper Slovenië - Reizen met de trein

  3. Nanda Beantwoorden

    Oh help! Ik ga binnenkort met actieve peuter en baby terugreizen vanaf Italië naar huis met de autoslaaptrein. Ik ga me verheugen op de pasta denk ik… haha. Baby is nooit een huilbaby, maar je zult zien… 😀

    • Kirsten Spooren Beantwoorden

      Haha, hartstikke leuk juist, voor de kids 😀 Er is zoveel bewegingsruimte voor ze en het is natuurlijk één groot avontuur. Gaat vast helemaal goed komen. Veel plezier alvast!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.