Column Henk: Himalayan Queen

De Himalayan Queen is een voorbeeld van ooit een reis met deze trein en dan ten onder gaan in het meest ultieme genotsgevoel. Dat dit voor een ieder anders moge zijn, is duidelijk.

India is een schitterend, betoverend land, onbeschrijflijk mooi land en geeft een gegarandeerde cultuurshock. Echter de onbekendheid met het land, haar gewoontes en gebruiken, zijn tevens de oorzaak van het vergeten van goedbedoelde waarschuwingen over voedsel, water en hygiëne. Als het al 10 dagen goed gaat, wordt het levensmotto alras, dit gaat mij niet overkomen. Dit geldt voor andere sukkels.

Het gevolg hiervan was dat ik naast de hemelse reiservaring met de Queen, ook de helse ervaring opdeed hoe om te gaan met een spontane opborreling van een heuse diarree.
Het is half tien in de ochtend in Shimla als de diesel-loc zich aanzet tot vertrek. De Queen komt schokkend in beweging. 6 uur zal de treinreis duren en dan zal de ongelooflijke afstand van 96 kilometer worden overbrugd middels. 112 onderdoorgangen ; korte en lange tunnels. Het is een wondermooi traject met schitterende vergezichten, wat in slow-motion wordt gereden met een gemiddelde snelheid, reken maar uit, van 16 km per uur. De Queen stopt bij ieder stationnetje, soms kort, soms lang. Ze houdt stil bij iedere pispaal, zoals mijn vader het eens zo plastisch uitdrukte.
FotorCreatedIk zit op een treeplank in de deuropening. Soms als de Queen zich door één van de tunnels wringt, schuren de neuzen van je schoenen langs de rotswand. Je gaat van donker naar licht en van licht naar donker.

Ook mijn lichamelijke gesteldheid wijzigde enigszins. Niets is bestand tegen zoiets natuurlijks. Hoe meer de eindbestemming Kalka werd genaderd, des te heftiger werden mijn symptomen. Het overkomt je of je wilt of niet. Nooit geweten hoe letterlijk explosief je lichaam is. Het is als een onweersbui. Je voelt het rommelen in de verte, daarna licht het een beetje, gevolgd door fikse flitsen. Het lichaam rochelt en krimpt ineen. Je staakt alle activiteiten en wacht. Je geselt je sluitspier; de compressor gaat aan, de druk neemt toe, de oogballen nemen grootse vormen aan.

En daar, eindelijk Kalka. De Queen eerder zo verheerlijkt, wordt nu verketterd. Het duurt een eeuwigheid. Er wordt gezocht naar een locatie, het liefst met toilet aangeduid. Daar is het. Met toegeknepen billen wordt getracht het record op de 100 meter te verpletteren. De deur; wordt uit de hengsels gerukt. Het poepgat is daar, nu alleen nog omdraaien. Riem los; oh God wat duurt dat lang. Je onderbroek wil niet, is nat van het zweet. Hij gaat, je hurkt en dan, terwijl je nog bezig bent de juiste houding te creëren, is daar de explosie.

Godverdegodver… Een warme stroom spuit tegen de achterwand van het poephok en kleurt alles egaal bruin. Naast een gevoel van bevrijding, ook wel van schaamte. Ik geef de man 10 Rupi. Deze kijkt niet op of om. Gelukkig maar.
FotorCreated2

Comments

  1. Kirsten Beantwoorden

    Hahahaha, mooi verhaal weer. Lag echt helemaal krom van het lachen 😀

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.