Soms verlang ik wel eens naar een tijdmachine. Dan zou ik gewoon af en toe even een uitstapje maken in het verleden. Het verleden heeft voor mij iets romantisch en ik kan uren wegdromen bij een historische roman of de zoveelste serie van BBC. In mijn reizen zoek ik die romantiek van vroeger dan ook op en vooral het treinreizen heeft voor mij iets magisch. De romantiek van het stoom, het onbekende ontdekken en écht op avontuur gaan. De Oriënt Express, een zwoele afscheidskus op het perron, een reis door onherbergzaam gebied. Dat is voor mij het echte treinreizen. Vroegâh was het treinreizen een stuk romantischer en ik geef je 5 redenen waarom. 

1. Treinreizen was een luxe

Vroeger – in de tijd van de eerste spoorlijnen – was treinreizen echt iets voor de rijke medemens. Het was niet zomaar een vervoersmiddel om van a naar b te komen, maar een beleving. In Nederland trok het op het begin vooral dagjesmensen en avontuurlijke reizigers namen vaak te trein om bij plekken te komen waar de koets niet kon komen. Het reizen per trein was ook een hele happening. Het hele gezin ging vaak mee, er werd gedineerd in de trein en je kreeg er een uitstekende service. De Oriënt Express is daar nog een goed voorbeeld van. Dit is natuurlijk altijd al een luxe trein geweest, maar vandaag de dag geeft het een goed kijkje in de luxe van het treinreizen van het begin van de vorige eeuw.

 

2. Je had speciale kleding voor op de trein

Ik moet er niet aan denken om elke keer wanneer ik met de NS ga, eventjes van kleding te veranderen. Daarvoor ga ik echt te vaak met de trein. Vroeger was dit heel gewoon. Natuurlijk had je vroeger sowieso reiskleding aan als je op pad ging. Een speciaal paardrij tenue voor tijdens het paardrijden, een speciale mantel voor in de stad én ook een speciaal pak voor het treinreizen. Dit was niet alleen omdat er vroeger veel meer moeite werd gedaan om goed voor de dag te komen (je verklede je ongeveer 5 keer per dag) maar ook omdat het treinreizen vroeger nogal vies was. Je nam natuurlijk de stoomtrein en door het roet werd je erg snel vies. Er werd daarom vaak gekozen voor een pak van een grijze stof, zodat je de roetvlekken minder snel zag.

 

3. Het treinreizen duurde langer

Voor sommige mensen is dit niet echt een voordeel van vroeger. Waarom zou je langer over je reis willen doen? Tegenwoordig zitten we met de trein binnen 3 uur in Parijs! Dit was vroeger wel even anders. Een stoomtrein ging een stuk langzamer, waardoor de reis véél langer duurde. Het is handig dat onze treinen tegenwoordig erg snel zijn, maar het haalt wel de romantiek weg. De beleving is weg en het is gewoon een middel of snel van a naar b te komen. Maar hoe heerlijk is het om een prachtig landschap langzaam voorbij te zien kruipen? Om echt de tijd te nemen voor het veranderen van je omgeving en echt te genieten van de reis. Gelukkig bestaat de langzaamste sneltrein ter wereld nog wel…

4. De posters waren veel mooier

Ik denk niet dat hier vroeger speciaal op gelet werd, maar ik vind de posters van vroeger écht veel mooier. Ze ademen gewoon avontuur uit (was het natuurlijk ook). Deze posters waren er om een trein of een route te promoten en lieten duidelijk zien waarom jij nu een ticket moest boeken. Als ik nu een poster zie met een trein erop, gaat het vaak om een aanbieding of om aan te kondigen dat je super snel op je bestemming bent. Dag avontuur.

5. Wanneer je wegging werd je nog echt uitgezwaaid

Wanneer ik nu ’s ochtends op mijn perronnetje sta, is er helemaal niemand om mij uit te zwaaien. Ik zie Nick al elke ochtend naast mij staan. “Dag, fijne reis! Schrijf mij een brief wanneer je op je bestemming bent aangekomen!”. Dat zou een beetje vreemd zijn wanneer hij dit dagelijks kwam doen. Maar wanneer ik een lange treinreis ga maken, staat er ook niemand te wuiven. Ik ga waarschijnlijk te vaak weg, maar het lijkt mij wel onwijs romantisch om uit het treinraampje (die trouwens tegenwoordig ook niet meer open kunnen) iemand een dikke smakkerd te geven en dat die persoon blijft mee rennen met de trein totdat het niet meer kan. Misschien als ik met de trein richting Afrika vertrek. Voor drie jaar. Dan staat er vast wel iemand om mij uit te zwaaien. Misschien.

Noem mij maar gewoon een dromer, maar het treinreizen was vroeger veel meer een avontuur! Natuurlijk zijn bovenstaande redenen niet meer echt toe te passen in 2015, maar ik zou graag eens terug in de tijd gaan. Wil jij trouwens meer weten over het treinreizen van vroeger? Ik schreef er al eens eerder over: Op reis met van Gijn.

Als jij een tijdmachine had, naar welk tijdperk zou jij dan afreizen?