Net buiten de grote Braziliaanse stad São Paolo vind je het treinstation van het kleine dorp Paranapiacaba. Zowel het dorp als het station liggen er tegenwoordig compleet verlaten bij, terwijl het ooit een druk bezocht en gebruikt station was voor de São Paolo Spoorweg Maatschappij in Brazilië.
Paranapiacaba
Het dorp Paranapicaba was in de 19e eeuw een groot dorp waar veel werknemers van de São Paolo Railway werkten en had op zijn top ruim 4000 inwoners. De naam Paranapiacaba stamt af van de taal van de Tupi (een indianenvolk wat in deze regio woonde) en betekent letterlijk ‘waar je de zee zal vinden‘. Het dorp is ontworpen door Jeremy Bentham en gebouwd in een rasterpatroon. De meeste gebouwen, waaronder het treinstation, zijn goed bewaard gebleven en ook na de Braziliaanse onafhankelijkheid in 1822 bleef het dorp de Britse en Portugese invloeden behouden. Het is waarschijnlijk de enige plek in Brazilië waarbij bijna het gehele dorp in de Victoriaanse bouwstijl is opgebouwd.
Koffie en een shuttletrein
De reden dat de Britten het dorp Paranapiacaba stichtten was om een plek te hebben om waar ze de werknemers van de São Paolo Spoorweg Maatschappij konden laten wonen. Deze spoorlijn was dan ook geheel in handen van de Britten en het grootste gedeelte van het personeel was ook Brits. Het dorp werd tegelijkertijd gebouwd met de aanleg van de spoorlijn waarmee de Britten koffiebonen uit de regio naar Port Santos (tegenwoordig één van de grootste havens van Latijns Amerika). Het aanleggen van deze spoorlijn door het heuvelachtige landschap, wat een zig-zag beweging opleverde, werd gezien als een enorme prestatie voor de Britse ingenieurs van die tijd. Naast de koffietreinen reed er ook een speciaal ontwikkelde shuttletrein op dit traject, waarmee de inwoners van Paranapiacaba ook richting São Paolo kon reizen. Deze shuttletrein was speciaal ontworpen voor dit type landschap en rails en werd als zeer modern beschouwd in die tijd. 30 jaar lang kreeg de economie een enorme boost door het treinverkeer, maar doordat geautomatiseerde machines het werk over begonnen te nemen van de menselijke werkkrachten raakte het dorp in verval door de vele mensen die weg trokken. Wat ook het einde betekende van de São Paolo spoorweg maatschappij.
Paranapiacaba treinstation
Het treinstation van Paranapiacaba had naast het stationsgebouw ook een klein rangeerterrein. Het gebouw was tevens het hoofdkwartier van de São Paolo spoorweg maatschappij. Het stationsgebouw heeft naast het gebouw een hoge toren staan met klokken erin. Het lijkt veel op de Big Ben, wat in dit geval natuurlijk typisch Brits is. Tegenwoordig heeft de natuur de overhand op het spoorwegemplacement van het station. Er staat nog een deel van de shuttletrein weg te roesten en één van de oude locomotieven is één bonk roest. Uiteindelijk hebben de Braziliaanse spoorwegen alles overgekocht en hebben er nog treinen gereden tot de laatste trein in 1982 vertrok. Toch heeft deze spoorweg veel betekent voor de economie in Brazilië en zal dan ook niet snel vergeten worden. Tegenwoordig rijdt er nog op een klein stukje van het traject een toeristen(stoom)trein en is er een museum gevestigd.
