Tijdens de bouw van dit treinstation, stond dit gebouw bekend als het hoogste treinstation ter wereld. Het heeft namelijk in totaal 15 verdiepingen. In eerste instantie droeg dit gebouw niet de naam Michigan Central Station en was het niet eens het hoofdstation van Detroit. Pas nadat in 1913 het oude Michigan Central Station afbrandde, werd dit gebouw het hoofdstation van de stad. Geopend in het jaar 1913, heeft het 75 jaar dienst gedaan tot het op 6 januari 1988 de laatste trein daar vertrok en het station voorgoed gesloten werd.
Het station is expres buiten het centrum van Detroit gebouwd, omdat men hoopte dat het de ontwikkeling van de stad zou bevorderen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog bereikte het al een piek betreffende het aantal vertrekkende treinen. Het kwam toen al uit op 200 treinen per dag en de rijen van passagiers waren zo lang, dat deze soms zelfs tot buiten het station gingen. Na de Eerste Wereldoorlog bleef het aantal treinen, maar ook zeker het aantal reizigers groeien. Rond 1940 vertrokken er bijna 4000 passagiers vanaf het station en werkten er nog eens 3000 mensen in het kantoorgedeelte boven het station. Tevens zijn er vele presidenten op dit station aangekomen. Helaas liep het aantal treinreizigers terug, doordat er tijdens de bouw geen rekening was gehouden met parkeerplaatsen voor auto’s. Toch zorgde dit niet gelijk voor een drastische daling, uiteindelijk steeg het aantal reizigers tijdens de Tweede Wereldoorlog weer omdat het station voor militair vervoer werd gebruikt. Helaas liep het aantal reizigers zeer snel terug na de Tweede Wereldoorlog, het aantal vertrekkende treinen werd veel minder en uiteindelijk draaiden de spoorwegen geen winst meer. Men probeerde het gebouw te verkopen, maar niemand was geïnteresseerd in het grote, kolossale gebouw. In 1967 werden de hoofdingang, het restaurant, de grote wachtruimte en hal en de winkeltjes gesloten. Dit had te maken met de hoge onderhoudskosten. Er bleven nog 2 loketten open voor tickets en vragen voor/van de reizigers en bezoekers die nog wel gebruik maakten van dit station.
In 1971 ging het er weer beter uitzien voor het gebouw. De Amtrak, Amerikaanse spoorwegen, namen de passagiersdiensten over en restaureerde een groot deel van het gebouw. In 1975, 4 jaar later, werden zelfs de grote wachtruimte en hal en de ingang weer geopend voor publiek en reizigers en zag het er allemaal weer een stuk beter uit. Uiteindelijk werd het gebouw in 1978 verkocht voor een speciaal project, maar zover is het nooit gekomen. In 1988 vertrok de laatste trein van dit station en werd het gehele gebouw gesloten. Er werd nog een paar jaar gebruikt gemaakt van een perron naast het gebouw, totdat het nieuwe station, die een paar km verderop lag, klaar zou zijn. Sindsdien is er geen trein meer geweest. Er zijn in al die jaren veel plannen geweest om dit gebouw te renoveren en een andere bestemming te geven, maar tot op heden staat het nog steeds leeg. Het is op het moment een hangplek voor jongeren, maar ook een locatie voor veel (urbex) fotografen. Gelukkig is dit gebouw wel op de erfgoedlijst van Amerika gezet en zal niet worden gesloopt. In 2014 is er besloten om een tunnel te bouwen, voor grotere en snellere treinen voor een verbinding tussen Detroit en Chicago. Deze tunnel komt vlakbij dit station boven de grond uit, en er bestaat nu een kans dat dit station in de plannen betrokken zal worden en misschien wel weer een nieuwe, mooie tijd tegemoet zal gaan.
Uitgelichte foto is van Harshlight
