Welke treinreis staat er bij jou nog op de bucketlist? Misschien heb je wel wat inspiratie nodig? Elke week nemen enthousiaste reizigers ons mee op reis en vertellen over hun meest fantastische treinreis en welke treinreizen ze eventueel nog willen maken. Verhalen waardoor wij direct de trein willen pakken! Dit keer is het de beurt aan Tim Steen, Regiomanager bij Zomerjobs.nl. Hij neemt ons mee naar een mooie reis in Frankrijk die hij nooit zal vergeten.

Rails die leiden naar een nieuw avontuur

In de zomer van 2012 werkte ik als animateur op een camping aan het meer van Annecy. Aan het eind van de zomer kreeg ik de vraag of ik nog een week wilde invallen op een camping in het westen van Frankrijk. Uiteraard ging ik deze mooie uitdaging aan. Het enige probleempje was dat deze camping zo’n duizend kilometer verderop lag, in de Vendée.

Zodoende stapte ik op een mooie zaterdagmorgen met een grote rugzak op mijn rug het station van Annecy binnen. Vermoeid, van vele weken zwoegen op de camping. Maar ook euforisch, want ik ging weer een mooie uitdaging tegemoet. De perrons van het bescheiden station zijn een heerlijk contrast met de door toeristen overspoelde straten van Annecy. Ik kocht een kaartje met mijn Carte 12-25, een kortingskaart voor jongeren in Frankrijk. Want, zoals de Fransen zeggen: zonder korting reis je nooit bij de SNCF. Nadat ik een enorme sandwich, een grote fles jus d’orange en een heerlijk stuk flan had gekocht, kon de reis beginnen.

Om richting het westen van Frankrijk te kunnen, moest ik via Lyon en Parijs. Niet dat dit een logisch traject is, maar door de erfenis van Napoleon de 3e lopen praktisch alle wegen en sporen in Frankrijk via Parijs. Erfenissen van latere bestuurders hebben Frankrijk een beter systeem geschonken: de TGV. Echter zou ik het eerste stuk van mijn reis, van Annecy naar Lyon, met de ‘gewone’ TER trein gaan.

Het lang getrokken materieel kwam met een slakkengangetje het station binnen. Een paar mensen liepen naar voren, met de trein mee. Ik bleef rustig staan, en stapte in de achterste wagon. De coupé van het oude materieel rook naar de stoffige banken.  Nadat ik plaats had genomen in een ruime vierzitter en mijn lunch voor me had uitgestald, merkte ik dat ik helemaal alleen in de wagon zat.

Na uitvoerig te hebben gecontroleerd of er geen andere passagiers in de wagon zaten, zette ik een lekker muziekje op en ging lekker onderuit op de zachte stoelen zitten. De trein kwam zó rustig in beweging, dat je eigenlijk niet door hebt dat hij gaat rijden. Zo wiegde de trein rustig het station uit. Er zijn twee manieren om van Annecy naar Lyon te gaan. De gebruikelijke zuidelijke route gaat via Aix-les-Bains en Chambéry richting Lyon. De alternatieve route gaat eerst naar Aix-les-Bains, maar volgt dan kilometers lang het prachtige meer van Bourget, om vervolgens via bossen, bergen en schattige dorpjes het spoor te volgen richting Lyon. Mijn reis ging via de laatste route, want op mijn vrije dag wilde ik graag genieten en reizen tegelijk.

Zodoende schommelde ik, in mijn eigen rijtuig, langs prachtige landschappen richting de vlaktes van de rivieren Ain, Rhône en Saône. Tijdens de weinige stops die we maakten duimde ik dat er niemand binnen zou komen. Mijn gebeden werden verhoord, de hele reis is niemand ingestapt in mijn wagon.
Twee uur later kwam ik aan op het drukke station van Lyon Part-Dieu. Wat een contrast met mijn ontspannen reis! Een overvolle TGV stond op mij te wachten, om mij met hoge snelheid naar Parijs te brengen. Een prachtig stukje techniek, maar doe mij de ouderwetse, door een oude locomotief getrokken stoptrein maar. Da’s pas echt ontspanning op je reisdag.